voros

΄Ανω Μακεδονία ή Βόρεια Μακεδονία δεν είναι ονομασία με γεωγραφικό μόνο προσδιορισμό, υποδηλώνει και εθνική ταυτότητα και γλώσσα μακεδονική, στοιχεία που αποτελούν νοθεία ιστορική, παραχάραξη ορατή για την περίπτωση των σημερινών κατοίκων της περιοχής Σκοπίων, που, όπως διδάσκουν οι ίδιοι στα παιδιά τους, άλλην έχουν ταυτότητα και γλώσσα που μιλούν, (θα τους ακούσετε λίγο πιο κάτω). Αυτά τα γνωρίζουν οι γείτονές μας, νομίζω, οι οποίοι με πολλή ευφυΐα επιχειρούν να τα συγχέουν στις συνειδήσεις των παιδιών τους διαμέσου της σχολικής ιστορικής παιδείας, όπως προκύπτει από συγκεκριμένες ευφυέστατες διατυπώσεις σε σχολικά βιβλία τους για τα αθώα 11/χρονα ή 12/χρονα παιδιά στην επικράτειά τους.

Αντιγράφω: από το βιβλίο Ιστορίας που έγραψαν εκεί για την Ε΄τάξη του Δημοτικού Σχολείου ειδικοί ιστορικοί: ««Η πατρίδα μας έχει μακρά και πλούσια ιστορία. Στην αρχαιότητα ήταν πολύ ισχυρό κράτος. Την εποχή του Φιλίππου Β΄ η Μακεδονία ήταν το ισχυρότερο κράτος της Βαλκανικής Χερσονήσου, ενώ στην εποχή του υιού του, Αλέξανδρου του Μακεδόνα, απλωνόταν σε τρεις ηπείρους και αποτελούσε «παγκόσμιο κράτος» [1].

Επίσης, από το βιβλίο άλλης τάξης: «Κατά την εγκατάσταση των Σλάβων στη Μακεδονία, αυτοί (οι Σλάβοι) συνάντησαν τους αρχαίους Μακεδόνες. Στην αρχή οι σχέσεις τους ήταν άσχημες, αλλά στην πορεία βελτιώθηκαν. Οι Μακεδόνες ήταν χριστιανοί και με ανώτερο πολιτισμό. Σταδιακά άρχισαν να συνεργάζονται μεταξύ τους. Οι Σλάβοι για τη νέα τους πατρίδα αποδέχτηκαν το όνομα Μακεδονία και άρχισαν να ονομάζονται Μακεδόνες. Ο γηγενείς Μακεδόνες αποδέχτηκαν τη σλαβική γλώσσα, αργότερα και τη σλαβική γραφή»[2].

Δυο απλές παρατηρήσεις μαζί με την έκφραση του θαυμασμού μου για την επινοητικότητα των συγγραφέων:

Με την πρώτη παράγραφο εγγράφουν στις συνειδήσεις αθώων παιδιών δυο μακρινούς προγόνους βασιλιάδες άλλης κοινωνίας: Φίλιππο Β΄, Αλέξανδρο (τον Γ΄). Το ότι αυτοί είχαν βασιλεύσει κάπου νοτιότερα από τα Σκόπια, περίπου 1000 χρόνια πριν εμφανιστούν οι Σλάβοι σ' αυτή την περιοχή δεν μπορούν να το κρίνουν τα ενδεκάχρονα παιδιά, ούτε έχουν λόγους να ρωτήσουν «ποια σχέση έχουμε εμείς με εκείνους». Απλά το αποτυπώνουν στη μνήμη ότι πρόγονοί τους ήταν ο Φίλιππος Β΄ και ο Αλέξανδρος επίσης ότι οι Μακεδόνες αποδέχτηκαν τη γλώσσα των Σλάβων! Σε άλλη χρονική περίοδο οι γείτονες ιστορικοί - συγγραφείς- διδάσκαλοι προωθούν την άλλη παράγραφο με δυο ιστορικά «θαύματα», που είναι ευχάριστα και γοητευτικά για την παιδική ψυχή, αλλά δεν έχουν σχέση με την αληθινή ιστορία:

Οι νεοφερμένοι στη Μακεδονία Σλάβοι ενθουσιασμένοι για τη φιλόξενη υποδοχή που είχαν από τους αρχαίους γηγενείς κατοίκους της Μακεδονίας αποδέχτηκαν το εθνωνύμιο Μακεδόνες (εθνογένεση με απλή βάπτιση φαντασιακή) και οι γηγενείς Μακεδόνες πανευτυχείς που γνώρισαν λαμπρούς επισκέπτες (νεήλυδες) σε δύσκολους καιρούς (7ο αι. μ.Χ.) αποδέχτηκαν τη γλώσσα, ύστερα και τη γραφή των επισκεπτών τους[3]!Λογικότατο, λοιπόν, το συμπέρασμα: την αυθαίρετα βαφτισμένη από το 1944 Δημοκρατία της Μακεδονίας (στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας) ουσιαστικά την κατοικούν κατά κύριο λόγο Σλάβοι[4], που εκούσια βαφτίστηκαν το 1944 Μακεδόνες, και η γλώσσα τους είναι αυτή που είχαν, αλλά αυτήν αποδέχτηκαν εκούσια και οι γηγενείς Μακεδόνες!! Θαύμα θαυμαστό, γεγονός αξιοθαύμαστο! Αλλά:

Και, ανεξάρτητα από το αν έχουν ιστορική βάση αυτά τα θαύματα (των Σλάβων που βαφτίστηκαν Μακεδόνες και των γηγενών Μακεδόνων που έδειξαν τόσο θαυμαστή για κείνους τους καιρούς «γλωσσομάθεια» και πρόθυμη ετοιμότητα να λησμονήσουν τη δική τους γλώσσα), αυτό που προκύπτει ως πρόταση ονόματος από τους Σκοπιανούς συγγραφείς για τη Δημοκρατία των Σκοπίων σήμερα είναι Σλαβομακεδονία. Αρκεί να ξαναδιαβάσει κάποιος τις δυο παραγράφους των βιβλίων Ιστορίας του Δημοτικού Σχολείου των Σκοπίων. Προς αυτή την ονομασία οδηγούν και συγκλίνουν όλα τα ιστορικά στοιχεία, που προωθούν οι συγγραφείς των δυο παραγράφων των παραπάνω βιβλίων. Και μια λεπτομέρεια που προσθέτει η ταπεινότητά μου: Η σημερινή Δημοκρατία των Σκοπίων εκτείνεται σε μια περιοχή όπου απλωνόταν εν μέρει και η αρχαία Μακεδονία του Φιλίππου και έπειτα του Αλέξανδρου: περιλάμβανε λίγο πέρα από τα σημερινά βόρεια σύνορα της χώρας μας και μια ζώνη εδαφών εκτεινόμενη από το σημερινό Μοναστήρι και τις Πρέσπες προς τη Στρώμνιτσα και το Μελένικο. [Αυτά είναι γραμμένα πιο αναλυτικά σε άρθρο ειδικό: «Για τις ανάγκες των καιρών: Ήπια μαθήματα Ιστορίας με πολλή νηφαλιότητα είναι, νομίζω, χρήσιμα στους καιρούς μας. Αφορμή η «ευγενική συμπεριφορά» γειτόνων από τα Σκόπια και μακρινών «συμμάχων» από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού». Επειδή είναι εννιά σελίδες το κείμενο και δε φιλοξενείται εύκολα σε εφημερίδες, φροντίσαμε να προωθηθεί -με τον παραπάνω τίτλο-στο Διαδίκτυο (www.voros.gr), ώστε να είναι προσιτό για όποιους επιθυμούν να το δουν και με την αναγκαία βιβλιογραφική τεκμηρίωση].

Αυτά ως απλή υπόμνηση σε καλούς γείτονες μαζί με την επισήμανση ότι η εκ μέρους τους επίκληση «συνταγματικής ονομασίας» (με την οποία αυτοβαφτίστηκαν Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας το 1944 και Δημοκρατία της Μακεδονίας το 1992) είναι για τις διεθνείς σχέσεις επιχείρημα μονόπλευρης ορατότητας, που δε δεσμεύει την ψήφο της άλλης πλευράς, όταν βλέπει και διαβάζει την αληθινή Ιστορία αμφίπλευρα. Το Σύνταγμα κάθε χώρας έχει μόνο την ψήφο των πολιτών της. Δεν μπορεί να δεσμεύει με ρυθμίσεις αντιιστορικές πολίτες άλλων χωρών. Με την παράλογη λογική του «Συνταγματικού ονόματος» θα μπορεί κάθε κοινωνία να ψηφίζει μόνη της στο εσωτερικό μία ρήτρα διεκδίκησης κτημάτων του γείτονα στο εξωτερικό. Λογική αλαζονείας ή παραλογισμού.

[1] Από το συλλογικό τόμο Μακεδονισμός: ο ιμπεριαλισμός των Σκοπίων 1944-2006, έκδοση της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, σ. 61.

[2] ο.π. σελ. 63.

[3] Κάτι μου ψιθυρίζει η μνήμη ότι ο Μεθόδιος και ο Κύριλλος από Θεσσαλονίκη ορμώμενοι δίδαξαν γραφή στους Σλάβους και επινόησαν τροποποιήσεις του ελληνολατινικού αλφαβήτου, για να αποδώσουν με αυτό καλύτερα τη σλαβική γλώσσα.

[4] Να θυμίσω το βιβλίο του Ν. Ανδριώτη, Το Ομοσπονδιακό Κράτος των Σκοπίων και η Γλώσσα του. Επίσης, Γ. Μπαμπινιώτη κ.α.(έργο συλλογικό) Η Γλώσσα της Μακεδονίας. Επίσης , Μακεδονικές Ταυτότητες στο Χρόνο, έκδοση του Κ.Ε.Μ.Ι.Τ. (Κέντρου Έρευνας Μακεδονικής Ιστορίας και Τεκμηρίωσης).