|
Η Σιάτιστα ευτύχησε να έχει πολλούς
ευεργέτες σε όλη την πορεία της μέσα στο χρόνο. Η
αναφορά σήμερα ονομάτων δημοσίων κτιρίων της πόλης:
Τραμπαντζειο Γυμνάσιο,
Κουκουλίδειο Πνευματικό Κέντρο, Τσιστοπούλειο
Διοικητήριο, Τζώνειο Κέντρο Υγείας, Ιωαννίδειο
Νηπιαγωγείο, ΤΕΕ "Α.Τσίπος", Γυμνάσιο-Λύκειο "Γ. Παπαγεωργίου", "Νηπιαγωγεία
Κων/νου Παπανικολάου"...
μας δίνει έμμεσα ένα μικρό μόνο απόσπασμα
του ονομαστικού καταλόγου των ευεργετών της, που είναι
μακρύς και περιλαμβάνει και ονόματα που πολλοί τα
αγνοούμε. Και σίγουρα δεν περιλαμβάνει κι άλλους πολλούς
ευεργέτες, που έμειναν άγνωστοι.
Ο Σιατιστινός που αποκτούσε
οικονομική άνεση πάντα φρόντιζε και φροντίζει τη
γενέτειρα πόλη. Συνέτασσε προσεκτικά τη διαθήκη του,
για να επιτύχει ασφαλή και διαρκή πραγματοποίηση των
επιθυμιών του. Η διατύπωση των προθέσεων των ευεργετών,
όπως αποτυπώνονται στα δωρητήρια έγγραφα, δείχνει ότι
και γνώση των προβλημάτων της πατρίδας τους είχαν και
αναλάμβαναν οι ίδιοι να χαράξουν πορεία αντιμετώπισής
τους. Συστήνουν κληροδοτήματα και αφήνουν σαφείς εντολές
λειτουργίας
Κι όταν οι απαιτήσεις του
αναγκαίου για την πόλη έργου είναι μεγάλες κι ο
ένας δεν επαρκεί για να το επιχορηγήσει, τότε
μαζεύονται οι πολλοί και γίνονται ο ένας
που ζητάει ο τόπος κι ο χρόνος.
Έτσι έγινε στη δεκαετία
του 1950, όταν ο τότε Μητροπολίτης Ιάκωβος επισκέφτηκε
τις ΗΠΑ και οι απόδημοι Σιατιστινοί με έρανο βοήθησαν
να γίνει πραγματικότητα το όνειρο της ύδρευσης της
Σιάτιστας. Ταυτόχρονα στην γενέτειρα οι ντόπιοι, που
"τα φέρνανε δύσκολα", συνέβαλαν στο έργο
προσφέροντας την προσωπική τους εργασία χωρίς
αποζημίωση.
Η πόλη, ευγνώμων
αποδέκτης των ευεργεσιών, τιμούσε και τιμά τους
ευεργέτες. Στις μέρες μας την 30η Ιανουαρίου, γιορτή
των τριών Ιεραρχών, τιμούμε τους σιατιστινούς
εκπαιδευτικούς και τους ευεργέτες της πόλης με
μνημόσυνο στην εκκλησία και δεξιώσεις στα σχολεία.
Οι εκδηλώσεις αυτές
θεωρούμε ότι κρατούν ανοιχτό το δρόμο της προσφοράς
στο κοινωνικό σύνολο, βοηθούν εμείς να διατηρήσουμε στη
μνήμη και τις καρδιές μας εκείνους που ευεργέτησαν την
πόλη, κι εκείνοι να μείνουν πάντα ζωντανοί, γιατί,
κατά το λόγο του ποιητή, «Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε,
όταν τους λησμονάμε». |
