|
«Στιγμές
από τη ζωή της Σιάτιστας
…άλλοτε
και τώρα…». |
Μέρος 1ο:
Οι 4 εποχές στη Σιάτιστα
|
"Οι 4 εποχές", κομμάτι από τις όμορφες
τοιχογραφίες των σπιτιών
της
Σιάτιστας.
|
|
Καλώς τηνε τη λυγερή με το φιλί της νιότης.
Γης και καρδιά σε δέχουνται κι έτοιμες είναι γι’
άνθη.
Όπου σταθείς παράδεισος κι όπου βρεθείς τραγούδι
κι όπου το πόδι σου πατεί χαρά και πανηγύρι.
(από
το ποίημα του Ρήγα Γκόλφη
ΑΝΟΙΞΗ.
Τραγούδια του
Απρίλη).
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ήταν ο τόπος μας βράχος και χώματα, ήλιος και
μαύρο κρασί….
(από το "Χρονικό", του Κ.Χ.Μύρη )
Τόπος από βουνά που αγγίζουνε τον ουρανό
και σμίγουν με τον ήλιο.
|
|
|
|
|
Εγώ είμαι τ’ άνθος…
…αγνώριστο κι αχνό, μια στάλα, // ζω ταιριαστά
// με τα λαμπρά, με τα μεγάλα, // με τ’ ακουστά.
Γιατί στον κόσμο είναι ζευγάρι // χαρά του νου // και
η δόξα του τρανού κ’ η χάρη // του ταπεινού.
Γιατί στον κόσμο – άκου και τ’ άλλο – // και στον
καιρό // δεν είναι τίποτα μεγάλο, // ούτε μικρό.
(απόσπασμα από
το ποίημα του Κωστή Παλαμά Εν άνθος) |
|
|
|
Το χρυσό καλοκαίρι της Σιάτιστας με
τις γιορτές στα εξωκκλήσια μας,
με
το φλογερό ήλιο που «ανάβει» την
πέτρα, με τα βαθύσκια δέντρα μας
που
μας δροσίζουν.
|
|
|
|
|
|
|
Και αρχίζει η μαγεία των χρωμάτων όταν, σύμφωνα
με τον ποιητή,
«κάνει ο Χινόπωρος γιορτή, παντρεύει τον
Χειμώνα».
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«Ο τόπος μας είναι κλειστός, όλο βουνά που
έχουν σκεπή το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα».
(Σεφέρης,
Μυθιστόρημα, I)
|
|
|
|
|
Λίγα γαρούφαλλα απομένουνε στις
γλάστρες
Στον κάμπο θα 'χουν κιόλας οργώσει
τη γης.
Ρίχνουν το σπόρο. ........
Όλα
ετοιμάζονται για το χειμώνα.
(από
το ποίημα Φθινόπωρο του
Ναζίμ Χικμέτ σε μετάφραση
Γιάννη Ρίτσου)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Εφέτος άγρια μ’ έδειρεν η βαρυχειμωνιά
που μ’ έπιασε χωρίς φωτιά και μ’ ηύρε χωρίς
νιάτα,
....................
Μα χτες, καθώς με θάρρεψε το γέλιο του Μαρτιού…………………
στο πρώτο μοσκοβόλημα ενός ρόδου μακρινού
μου δάκρυσαν τα μάτια.
(από το ποίημα του Κωστή Παλαμά
Ρόδου Μοσκοβόλημα.
Η Πολιτεία και
Η μοναξιά )
|
|
|
Εισαγωγή
Μέρος 2ο: Εθνικοί Αγώνες |