Ο πόνος του ξενιτεμένου, σε   ένα κομμάτι χαρτί, απομεινάρι,  «σπάραγμα» επιστολής…

 

Επιστολών σπαράγματα,

που μας μιλούν ακόμη για πραμάτειες,

για  φίλους,

για συγγενείς,

και κλείνουν  με το σπάραγμα

            φωνής ξενητεμένου;

«Αχ,  φίλτατη Π(ατρίδα)»…..

 

(Ν. Ποταμίτη,  Εν Σιατίστη σελ. 18-19)