Ο ναός της Αγ. Παρασκευής  χτίστηκε επί αρχιερατείας Λεοντίου στα 1677, όπως αναγράφεται με κεραμικά πλακίδια εντοιχισμένα στο βόρειο τοίχο του ναού.

Πρόκειται για μια θολοσκέπαστη τρίκλιτη βασιλική, με υπερυψωμένο νάρθηκα - γυναικωνίτη. Η διάταξη των θόλων σε σχήμα σταυρού, κατά μήκος του ναού και εγκάρσια, δίνουν στο ναό τη μορφή του εγγεγραμμένου σταυροειδούς.

Στα βόρεια και στον αύλειο χώρο ανεγέρθηκε στα 1862 μεγαλόπρεπο  λιθόκτιστο εξαγωνικό κωδωνοστάσιο.

Ο κυρίως ναός, ο νάρθηκας και εξωτερικά ο νότιος τοίχος  είναι κατάγραφοι με τοιχογραφίες.

Άξια   προσοχής είναι η απεικόνιση στο νότιο τοίχο του νάρθηκα – γυναικωνίτη αρχαίων Ελλήνων σοφών, Σόλωνα, Πλούταρχου, Αριστοτέλη, Πλάτωνα, Θουκυδίδη και  της Σίβυλλας.

Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο, δείγμα υψηλής  τέχνης.

Χαρακτηριστικός είναι ο ξύλινος Επιτάφιος, δυτικής τεχνοτροπίας, με ζωγραφική στις δύο όψεις του ξύλου, έργο του «Αναστασίου  Ιωάννου εξ Ιωαννίνων» (1741), με κουβούκλιο ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο.

Οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό έγιναν στα 1679, ενώ στα 1898 έγινε ανακαίνιση και επιζωγράφιση επιφανειών του κυρίως ναού από το σιατιστινό  ζωγράφο Χριστόδουλο Ζωγράφο. Οι εξωτερικές τοιχογραφίες του βόρειου  τοίχου έγιναν στα 1741, σύμφωνα με τις επιγραφές των αφιερώσεων.

Ο ναός είναι επισκέψιμος χώρος  που εποπτεύεται  και συντηρείται από την 11^η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, και λειτουργεί πανηγυρικά στις 26 Ιουλίου, ημέρα εορτής της Αγίας Παρασκευής.

Δίπλα στο ναό της Αγίας Παρασκευής, στα νότια του αύλειου χώρου, βρίσκεται το εκκλησάκι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου  με παραστάσεις του 18^ου αιώνα, πιθανόν έργο Χιοναδιτών καλλιτεχνών.