Αποχαιρετισμός υπέροχου γείτονα φίλου, του Μάριου Τόκα.

από το Φ. Κ. Βώρο

 

Μας αποχαιρέτησε αθόρυβα την ημέρα της Ανάστασης σε ηλικία 54  χρόνων.

Είχα τη χαρά να τον γνωρίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν άρχιζε την οικοδόμηση κατοικίας  στο Πικέρμι σε οικόπεδο  δίπλα στο σπιτικό μου και ήταν πια σε πορεία σταθερής ανόδου ως μουσικοσυνθέτης γλυκύτατος και ήταν υπόδειγμα σεμνότητας, εργατικότητας και αθόρυβης σταδιοδρομίας.

            Τούτες τις μέρες (Πάσχα του 2008) έχουν ειπωθεί και γραφεί πολλά από πολλούς για την προσφορά του ως μουσικοσυνθέτη. Από την πλευρά μου θα προσθέσω δυο τρεις λεπτομέρειες της καθημερινότητας, που ίσως περνούσαν απαρατήρητες, αλλά πιθανόν να ήταν, όπως νομίζω, βασικές προϋποθέσεις της γνωστής σταδιοδρομίας: ήταν ο Μάριος Τόκας υποδειγματικός οικογενειάρχης (με αντίστοιχη βοήθεια – συμπαράσταση  από τη σύζυγο, την Αμαλία του, και τη μητέρα της και με άμεση ανταπόκριση των παιδιών τους), ήταν υποδειγματικά αφοσιωμένος στην Κύπρο (βαθιά πληγωμένος από την τραγωδία του 1974, που την είχε βιώσει ως νεοσύλλεκτος στρατιώτης) και ήταν υποδειγματική η ευαισθησία του για ζητήματα κοινωνικά, που προσδιόριζαν, νομίζω, αθόρυβα και την όλη συμπεριφορά του και εν μέρει τις ποιητικές  επιλογές του, που γίνονταν μουσικές συνθέσεις συγκινητικές για το πανελλήνιο, και συχνά τις ιδιωτικές συζητήσεις του.

Αντίο, Μάριε,

η Δώρα κι εγώ και όλοι οι φίλοι σου στη γειτονιά θα σε θυμόμαστε πάντα.

 

επιστροφή