|
Κατόδυνη η εκπαιδευτική κοινότητα
και η κοινωνία της Σιάτιστας , προπέμπουμε σήμερα στην
αιωνιότητα τον εκλεκτό συνάδελφο και αγαπητό φίλο
Τριαντάφυλλο Φίλιο.
Αιφνίδιος ήρθε ο θάνατος
την ώρα που, όπως πάντα, εργαζόταν "ταις ιδίαις χερσίν"
.Ο θάνατος είναι το μέγα γεγονός
μπροστά στο οποίο με φόβο και αγωνία στέκονται οι
άνθρωποι, αφού με κανένα τρόπο δεν μπορούμε
εξοικειωθούμε μ' αυτόν. Η μεγάλη στιγμή του χωρισμού της
ψυχής από το σώμα , της διασπάσεως του "φυσικωτάτου
δεσμού της αρμονίας και της συμφυΐας ", αποτελεί το
κορύφωμα της φοβερότητας του μυστηρίου.
Να κείται
μπροστά μας άπνους και άφωνος ο μέχρι χθες συλλαλών μαζί
μας Τριαντάφυλλος , ο Δ/νής Τραμπαντζείου Γυμνασίου, ο
καταρτισμένος Μαθηματικός, ο εργατικότατος και
μεθοδικότατος δάσκαλος , ο ανεπιτήδευτος λάτρης της
Σιάτιστας , ο δεξιοτέχνης σε πολλά , ο ευθύς και
απροσποίητος άνθρωπος.
Εκ μέρους της
Εκπαιδευτικής της Σιάτιστας, του Νομού και της Δυτικής
Μακεδονίας, ως Περιφερειακός Δ/ντής Εκπαίδευσης , νομίζω ότι
εκφράζω την πεποίθηση όλων ότι απωλέσαμε ένα συνάδελφο
σοβαρό και υπεύθυνο, ένα δάσκαλο με συνείδηση της
αποστολής του , έναν μαχόμενο εκπαιδευτικό που δεν
κατέβασε ποτέ τον πήχυ του χρέους και της προσφοράς .
Όλοι όσοι συνυπηρετήσαμε
δίπλα του ως συνάδελφοι και φίλοι μπορούμε να θυμηθούμε
πολλές στιγμές που να μας κρατούν εκεί ψηλά στις
κορυφογραμμές του έργου μας.
Τον βλέπαμε να έρχεται
πρώτος και να φεύγει τελευταίος από το σχολείο , να
φροντίζει για όλα, να απαιτεί συνέπεια, καθώς αυτός
πρώτος την έδειχνε. Εργατικός μέχρι εξαντλήσεως πολλές
φορές δε σήκωνε η συνείδησή του να έχει φυγόπονους
συναδέλφους. Και εύρισκε πάντα τον τρόπο , με ευπρέπεια
να υποδεικνύει την τήρηση των υποχρεώσεων όλων όσοι ήταν
στη διευθυντική του ευθύνη.
Αγαπούσε τους μαθητές , έστω
και αν μερικές φορές έπρεπε με τον αυστηρό δικό του
προσωπικό τρόπο να υποδείξει τα πρέποντα. Έχω προσωπικά
αρκετές φορές βιώματα της ευαισθησίας και του καημού του
να βλέπει τους μαθητές του σχολείου να προάγονται στη
γνώση και στο ήθος.
Εγνώριζε καλά την
κοινωνία της πατρίδας του Σιάτιστας , είχε επαφή με
τους γονείς των μαθητών του, και γνώριζε , χωρίς
θόρυβο και επίδειξη, να επιλαμβάνεται με τον
προσφορότερο τρόπο της κάθε περίπτωσης . Δεν είναι χωρίς
σημασία ότι η πόλη τον ετίμησε όταν ως Δημοτικός
Σύμβουλος ανέλαβε και πρόεδρος του Δημοτικού
Συμβουλίου .
Όλοι μας θα έχουμε
αναμνήσεις , όταν ο Τριαντάφυλλος, ο Τρύφωνας όπως τον
αποκαλούσαμε, ήταν εδώ ή εκεί, όταν αυθόρμητα ζητούσαμε
τη γνώμη του ή την κρίση του που είχε πάντοτε βαρύτητα
γιατί σκεπτόταν αντικειμενικά και έπραττε χωρίς
ακρότητες. Και μένει τώρα που μας φεύγει , ένα
παράδειγμα εκπαιδευτικού που εργάστηκε με πάθος, με
μεθοδικότητα και με βαθιά συναίσθηση του χρέους. Με
αξιοπρέπεια αντιμετώπισε και την μικρότητα των ανθρώπων
που άθελα ή ηθελημένα δεν αναγνώρισαν κάποιες φορές το
έργο του.
Αυτός υπήρξε ο
απερχόμενος σήμερα συνάδελφος και φίλος Τριαντάφυλλος.
Έχουμε και εμείς, μαζί με τη σύζυγο και τα παιδιά
του , τον πόνο του αποχωρισμού. Δε γίνεται διαφορετικά.
Πορεύεται στην αιωνιότητα το πνεύμα του, ενώ το
σώμα του παραδίδεται στη μητέρα γη της Σιάτιστας που
τόσο αγάπησε.
Αιωνία σου η μνήμη
συνάδελφε και φίλε
Τριαντάφυλλε
Αναστάσιος Ν. Δάρδας
|
