|
Ο θείος ο Τρύφωνας ήταν
ένας άγιος άνθρωπος . Και όπως όλοι γνωρίζετε ήταν
ευγενικός , βοηθούσε τους άλλους και πολύ συμπαθητικός .
Στο σχολείο ως διευθυντής έβαζε τους πάντες σε τάξη (
κάποιες φορές φώναζε γιατί ήμασταν έξω από την τάξη ή
γιατί κάποιος έκανε κάποια φασαρία ) έτσι όλοι τον
φοβόντουσαν ( σεβόταν ) . Στην εκμάθηση ήταν ο πιο
κατανοητός επειδή τα έλεγε όλα με έναν απλό τρόπο που σε
καθήλωνε . Εγώ προσωπικά νομίζω ότι έπρεπε να κάνω πιο
πολύ παρέα μαζί του και τώρα μετάνιωσα για αυτό . Μια
από τις ασχολίες του ήταν να εργάζεται με το αμπέλι του
για εκείνο το θαυμάσιο κρασί που έβγαζαν τα
σταφύλια , που με τόση φροντίδα τα φρόντιζε . Χθες όταν
ειδοποίησε ο Νίκος τη μητέρα μου ( καθώς γυρνούσαμε από
τη Θεσσαλονίκη ...) μας κόπηκαν κυριολεκτικά τα πόδια .
Αρχίσαμε να θρηνούμε όλοι με την αδερφή μου ( που τη
λένε Αγνή ) να φωνάζει δυνατά ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ .
Όταν φτάσαμε στην Σιάτιστα οι γονείς μου πήγαν μέσα στο
Κέντρο Υγείας για να συμπαρασταθούν στη θεία Νίνα .
Εμείς τα παιδιά θέλαμε να πάμε κι εμείς αλλά δεν μας
άφησαν γιατί η κατάσταση ήταν τραγική . Επίσης
σκεφτόμασταν πώς να το πούμε στη γιαγιά και στην ξαδέρφη
μου τη Βίκη που ήταν στην Αγγλία . Το πιο τραγικό είναι
ότι τον χάσαμε ξαφνικά μια στιγμή που ούτε στα πιο τρελά
μας όνειρα δεν γινόταν . Θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι
τώρα κοντά σας και να συμπαραστέκομαι στο μεγάλο αυτό
καημό της θείας μου αλλά είμαι πολύ μικρός για κηδείες
και για αυτό και έγραψα τα παραπάνω . Ας ελπίσουμε ότι
το γεγονός που άφησε την τελευταία του πνοή σε έναν από
τους αγαπημένους του χώρους ( δηλαδή στο αμπέλι του ) να
κάνει την ψυχή του να αναπαυθεί με ειρήνη .
|
