siatistanews

   Είναι κεντήματα για τους τοίχους των δωματίων.   Συμπλήρωναν το διάκοσμο και εναρμονίζονταν απόλυτα με το διάκοσμο που φιλοτεχνούσαν αυτοδίδακτοι ταλαντούχοι ζωγράφοι στα σπίτια του τόπου μας.
   Τις κεντούσαν σε ατλάζι, ύφασμα λεπτό μεταξωτό , πολύ γυαλιστερό. Για να είναι σταθερό το κέντημα το ντουμπλάριζαν από την ανάποδη όψη του με άλλο ύφασμα βαμβακερό και σκληρά κολλαρισμένο.
Mετέφεραν το σχέδιο από το τσιγαρόχαρτο με καρμπόν στο ύφασμα(1), ύστερα το τέντωναν σε ένα ξύλινο τελάρο -πλαίσιο- και το κεντούσαν με ατλαζοβελονιά και μεταξωτές κλωστές σε πλούσιους χρωματικούς τόνους, ανάλογους με το θέμα.
Για τελείωμα χρησιμοποιούνταν βελούδινη φάσα 10 εκατοστών   σε χρώμα διαλεγμένο, ταιριαστό, για να είναι το σωστό πλαίσιο που θα αναδείξει το εργόχειρο, θα προσελκύσει την προσοχή του θεατή και θα τον εντυπωσιάσει.
(1) Πριν εμφανισθεί το καρμπόν στην αγορά η γυναικεία εφευρητικότητα είχε φθάσει στο απόγειό της. Τέντωναν το εργόχειρο που ήθελαν να αντιγράψουν. Πάνω του άπλωναν το ύφασμα που θα κεντούσαν. Με ασημένιο κουτάλι , που πρώτα έτριβαν στο τριχωτό τμήμα του κεφαλιού τους, εκτελούσαν επαναλαμβανόμενες μικρές κινήσεις πάνω στο ύφασμα και μάλιστα στα σημεία που απο κάτω ήταν το κέντημα. Το σχέδιο αποτυπώνονταν, φαιόχρωμο, στο ύφασμα. Όσες λεπτομέρειες δεν εμφανίζονταν συμπληρώνονταν με μολύβι. Η όλη εργασία απαιτούσε και κάποιες γνώσεις ζωγραφικής, γι αυτό και ήταν οι δασκάλες του χωριού που " έβγαζαν τα σχέδια".

Είναι το εργόχειρο που φρόντιζε να έχει η κάθε νέα για την ημέρα του αρραβώνα της.
Ήταν το πρώτο εργόχειρο που πήγαινε στο σπίτι του γαμπρού. Έπρεπε με το θέμα και την ποιότητα του κεντήματος να εντυπωσιάσει την πεθερά, η οποία το κρεμούσε στον καλό οντά (δωμάτιο υποδοχής) του σπιτιού της, για να το απολαμβάνουν όλοι οι συγγενείς.