Με αφορμή τα κεντήματα  
γράφει η Άννα Γκουτζιαμάνη-Στυλιανάκη
και επιμελείται η Θεοδώρα  Zωγράφου - Βώρου.



Βουρτσοθήκη
 
     Διαστάσεις; 0,46 Χ0,33m
    Συνδυάζει το κέντημα με τη ζωγραφική. Το  θέμα   της  ζωγραφιάς, που ενσωματώνεται στο πάνω μέρος του κεντήματος,  είναι παρμένο από τη φύση: σε λιμνούλα με καταγάλανα νερά, κι ανάμεσα σε νούφαρα, βουτούν κατάλευκοι κύκνοι. Σ’  αυτό   το θέμα ενυπάρχει ο συμβολισμός / υπαινιγμός της καθαριότητας .
    Το εργόχειρο είναι κειμήλιο της οικογένειας Παναγιώτη και Μαλαματής  Γκερεχτέ από την προίκα της γιαγιάς τους Αγνής Γκερεχτέ και χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο το 19ου αιώνα.
   Η Βουρτσοθήκη  είναι κεντημένη σε ατλάζι  χρώματος απαλού ραγκαβανί (ανοιχτού μωβ, χρώματος της Ραγκαβανιάς = Πασχαλιάς), με μεταξωτές κλωστές  σε ροζ και ουρανί διχρωμίες για τα λουλούδια και τα μπουμπούκια και σε λαδοπράσινο για τα φυλλαράκια  και το διακοσμητικό θέμα ανάμεσά τους .
   Αποτελείται από ένα μεγαλύτερο κέντημα για βάση και δυο  μικρότερα,  γαζωμένα στο μεγάλο έτσι που   να δημιουργούν τις θήκες για τις βούρτσες. Στις  θήκες το σχέδιο του κεντήματος  είναι μακρόστενο, όπως και οι βούρτσες .
   Τα τρία αυτά τεμάχια του κεντήματος είναι τοποθετημένα  και ραμμένα πάνω σε σκληρό χαρτόνι που καταλήγει  με καλλίγραμμο περίγραμμα.
    Το ροζ στριφτό  μεταξωτό κορδόνι με το τριφυλλάκι στη βάση και το κρεμαστάρι επάνω είναι το πιο ταιριαστό τελείωμα για το εργόχειρο αυτό.
    Η βουρτσοθήκη τοποθετούνταν στη σάλα του σπιτιού, κοντά στην πόρτα της εξόδου.
   Στη μια θήκη  έμπαινε η βούρτσα με το σκούρο χρώμα και το φουντωτό τρίχωμα και χρησιμοποιούνταν για καπέλα και ρούχα χειμωνιάτικα, χοντρά μάλλινα, λούτρινα ή τσόχινα. Στην άλλη έμπαινε η βούρτσα με το χαμηλότερο και μαλακότερο τρίχωμα ανοιχτού χρώματος, προορισμένη για καλοκαιρινές βαμβακερές και  λινές ενδυμασίες και ψάθινα καπέλα.
   Βουρτσοθήκες  συνηθίζουν να έχουν και σήμερα πολλές σιατιστινές νοικοκυρές στα σπίτια τους.