Μπορεί οι παλιές σιατιστινές να εμπιστεύονταν το ράψιμο και το κέντημα του λιμπαντέ τους  σε χέρια εξειδικευμένα στο κέντημα με χρυσοκλωστές και χρυσοκορδόνια, τις νυφιάτικες όμως και τις γαμπριάτικες  παντόφλες τις κεντούσαν οι ίδιες με περισσή φροντίδα και υπομονή.
  Σε ατλάζι συνήθως  λευκού χρώματος, αλλά και κόκκινου, λιλά ή μενεξεδί για τις νυφιάτικες παντόφλες  και μαύρου ή μελιτζανί,   για τις  γαμπριάτικες ζωγράφιζαν και κεντούσαν λουλούδια του γάμου – της χαράς. Το κέντημα αυτό το αξιοποιούσε κατάλληλα ο  υποδηματοποιός.   Έπαιρνε   τα  μέτρα του ποδιού της νύφης και του γαμπρού (έβγαζε δηλ. πάνω σε ένα  χαρτόνι το χνάρι του ποδιού τους),     μετρούσε   με τη μεζούρα  το πάχος  του ποδιού στην καμάρα και έκανε τις παντόφλες,  χρησιμοποιώντας  για την όψη τους  το κέντημα αυτό αντί για δέρμα.
Οι Σιατιστινές τις φορούσαν σε όλες τις γιορτινές και χαρούμενες μέρες στο σπιτικό τους,  αλλά  και όταν ήταν λεχώνες  κι έρχονταν με τις λαγγίτες στην πιατέλα να τις ευχηθούν η νούνα, οι συγγένισσες, οι φίλες και οι γειτόνισσες.

Οι μικρές φωτογραφίες που ακολουθούν δείχνουν κέντημα για νυφιάτικες , αυτή τη φορά ,παντόφλες , που αξιοποιήθηκε διαφορετικά , έγινε  και αυτό κάδρο και στολίζει το τζάκι  στο καθιστικό της νεόκτιστης  κατοικίας της οικογένειας Στυλιανάκη.Αν θέλετε να τις δείτε σε μεγέθυνση κάντε κλικ πάνω στην καθεμιά.

  Λιμπαντές = γυναικείο γιλέκο, αμάνικο ή με μανίκι, χρυσοκεντημένο εξάρτημα, πραγματικό   κόσμημα, της φορεσιάς της Σιατιστινής. 

Λαγγίτες = γλυκά από γινωμένο ζυμάρι, τηγανισμένες σε καυτό λάδι, πασπαλισμένες με ζάχαρη και κανέλα. Τις πρόσφεραν στις λεχώνες για να «κατεβάσουν» μπόλικο γάλα.

Χνάρι, ίχνος, εδώ περίγραμμα του πέλματος