|
Στην
ειδική εξέδρα που έστησαν στο χώρο υπάλληλοι του
Δήμου ανέβηκαν με τη σειρά πέντε τοπικές
ορχήστρες, που τις αποτελούσαν πνευστά και
κρουστά, γνωστά σήμερα ως «χάλκινα»: η ορχήστρα
«Αρίωνες»του Στράτου Ντίνα, οι «Κορύβαντες»
(Φώτης Τσιοτίκας), οι «Δυτικομακεδόνες»
(Παύλος Κουτσέγκος), η ορχήστρα του Νίκου
Σερέφα και ο «Παύλος Μελάς»
(Χάρης Σαλαγκιώτης).
Συνολικά
5 κλαρίνα, 1 σαξόφωνο, 10 κορνέτες, 6 τρομπόνια,
5 νταούλια και 5 τύμπανα κάλυψαν την πόλη μας με
τους μελωδικούς ήχους τους φτάνοντας ως τον
ουρανό, σκορπίζοντας χαρά και προκαλώντας
ανείπωτο ενθουσιασμό στους θεατές της παράστασης
οι οποίοι χειροκροτούσαν ασταμάτητα τους
μουσικούς που έπαιζαν παραδοσιακούς χορούς της
Σιάτιστας.
Στο
ενδιάμεσο της παράστασης, από ειδικό CD που
ετοίμασε ο παρουσιαστής της εκδήλωσης ακούστηκαν
τέσσερα σπάνια μουσικά κομμάτια και χοροί από
τις παλιές ορχήστρες του Παναγιώτη Ντούντα, του
Κώστα Γκαντίνη, του Θωμά Γκαγκασούλη (Τσιώμου)
και της «Σκύλας» των αδελφών Νιάκου και Θωμά
Γκαγκασούλη.
Το σημείο στο
οποίο έγινε πραγματικά «ο χαμός» ήταν το
κλείσιμο της βραδιάς, όταν στη σκηνή ανέβηκαν
όλες μαζί οι ορχήστρες και έπαιξαν τον «Αϊβασιλιάτικο»
κατεβάζοντας στο γήπεδο πάρα πολλούς συμπολίτες
μας οι οποίοι χόρεψαν με κέφι για αρκετή ώρα.
........................
Προηγουμένως η πρόεδρος της
Λέσχης Γυναικών Λένα Σιάσιου είχε απονείμει
τιμητικές πλακέτες σε κάθε ορχήστρα.
..............................
Ο φιλόλογος και παλιός Πρόεδρος του
Συλλόγου μας Δημήτριος Γ. Σιάσιος, αναφερόμενος
στο περιεχόμενο και το στόχο της εκδήλωσης
τόνισε: "Γιορτάζουμε φέτος τα 100 χρόνια
ελευθερίας της Μακεδονίας και της Σιάτιστας από
τον οθωμανικό ζυγό. Πεντακόσια περίπου χρόνια
πικρής σκλαβιάς.
Ο σεμνός αγωνιστής του '21 Ιωάννης Μακρυγιάννης
εκφράζοντας τη διαμαρτυρία του σε μια γιορτή στο
παλάτι, στα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα, για
τον παραγκωνισμό των αγωνιστών, του είπε: «Αυτήνη
η πατρίδα δε λευτερώθη με παραμύθια
λευτερώθη με θυσίες και αίματα».
Για να φτάσει όμως το σκλαβωμένο ελληνικό έθνος
να υποστεί θυσίες και να χύσει ποταμούς αίματος
για τη λευτεριά, έπρεπε να διατηρηθεί ακμαία η
πεποίθηση για την εθνική αποκατάσταση και να
διατηρηθεί αδούλωτο το φρόνημά του. Στην
ενίσχυση του φρονήματος και τη διατήρηση της
ελπίδας έπαιξαν σημαντικό ρόλο, εκτός από τη
γλώσσα και τη θρησκεία και κάποιοι άλλοι
παράγοντες.
Ο μεγάλος ιστορικός της αρχαιότητας, ο
Θουκυδίδης, υμνώντας στον Επιτάφιό του με το
στόμα του κορυφαίου πολιτικού της Αθήνας, του
Περικλή, τη θυσία των νεκρών του πρώτου έτους
του φοβερού Πελοποννησιακού πολέμου, κατά το
χειμώνα του 431 π.Χ., είπε: «Εξ οίας δε
πολιτείας και εξ οίων τρόπων τα μεγάλα
εγένετο, ταύτα δηλώσας
είμι και εις τώνδε τον έπαινον», που πάει να
πει: Με ποιο πολίτευμα και με ποιες συνήθειες η
πόλη έγινε μεγάλη, αφού φανερώσω πρώτα αυτά, θα
φτάσω και στον έπαινο αυτών εδώ των νεκρών.
Με ένα μέρος αυτών των συνηθειών και εθίμων, τη
μεγάλη μουσική παράδοση που διαμόρφωσαν μέσα στο
χρόνο και με την οποία ομόρφαιναν τη ζωή τους οι
προπάτορές μας που έχτισαν τα θαυμαστά αρχοντικά,
θα έρθουμε σε επαφή απόψε μέσα από το μουσικό
ταξίδι στο οποίο οδηγοί μας θα είναι οι τοπικές
ορχήστρες που τις συγκροτούν νέοι μουσικοί οι
οποίοι με προθυμία και χαρά αποδέχτηκαν την
πρόταση του Μορφωτικού-Πολιτιστικού Συλλόγου "Μαρκίδες
Πούλιου» να εμφανιστούν αφιλοκερδώς
συμμετέχοντας στον εορτασμό των 100 χρόνων
ελευθερίας και τιμώντας τους μουσικούς προγόνους
τους: τους Τζιουτζαίους, τους Γκογκαίους, τους
Γκαντίνηδες, τον Ιωάννη Νούντα, που είναι οι
πολύ παλιοί μουσικοί μας και τους σχετικά
νεότερους, όπως οι ορχήστρες του Παναγιώτη
Ντούντα, του Δημητρίου Γκαγκασούλη ή Μπήτια
Μπάκα, όπως ήταν γνωστός, τη «Σκύλα» των αδελφών
Νιάκου και Θωμά Γκαγκασούλη, του πασίγνωστου
Θωμά Γκαγκασούλη (του Τιώμου) και του Γρηγόρη
Τσιοτίκα, και των Γιώργου Κάστια και Θόδωρου
Σαμαρά και όλων των άλλων μουσικών που με το
ρόλο τους στις ορχήστρες δημιούργησαν τη μεγάλη
σιατιστινή μουσικοχορευτική παράδοση.
|
