"Βιογραφικό μου είναι οι μνήμες
Πέτρες που με ξυπνούν βαθιά
μεσάνυχτα
Φιλιά που αρνούνται ν' αποτά-
ξουν τη γλύκα
Μνήμες που κάποτε αποτολμώ
να ξεμπροστιάσω
κι άλλοτε ξημερώματα να τις
βγάλω για ποτό.
Η πατρίδα μου η ίδια είναι οι
μνήμες......"
μας επιτρέπει να
θεωρήσουμε πως είμαστε ακόμα ένα κομμάτι της ζωής του και
να τον καμαρώσουμε και τώρα επιστήμονα και λογοτέχνη,
όπως τότε, όταν ήταν ο μικρός κι απρόβλεπτος πανέξυπνος
μαθητής του Δημοτικού Σχολείου στη Σιάτιστα.
Διατηρώντας τη σχέση του δασκάλου και φίλου
με το μαθητή κι αναγνωρίζοντας την αδυναμία της ιστοσελίδας
μας σε μια κριτική παρουσίαση του βιβλίου καταθέτουμε την
άποψη του απλού αναγνώστη για το βιβλίο.
Ένα καλαίσθητο εξώφυλλο με τον πίνακα του
Νίκου Αρμπιλιά με τίτλο "Ακυμαντότητα" σε προϊδεάζει για το
περιεχόμενο κι ο πετυχημένος πρόλογος του δημιουργού
επεξηγεί τον τίτλο της συλλογής κι εισάγει στο περιεχόμενο
των ποιημάτων του.
Στις εσωτερικές σελίδες, με άψογη πλούσια
γλώσσα, με λυρισμό αλλά και βαθύ στοχασμό/προβληματισμό, ο
δημιουργός προσεγγίζει παλιότερα, σύγχρονα αλλά και
μελλοντικά θέματα του ανθρώπου και της κοινωνίας , του εγώ
και του εμείς.
Τα πρωτότυπα αντι- περιεχόμενα της συλλογής
σου, Στέλιο, με προκαλούν να σου περιγράψω τα συναισθήματα
που γέννησε η ανάγνωση των ποιημάτων σου με τη βοήθεια
στίχων και ΤΙΤΛΩΝ των ποιημάτων σου:
" Έξω απ' την πόρτα μου κυλάει ποταμός η
ζωή.
Γεφύρια δεν έχει κι από
κολύμπι δεν κατέχω " |
| είναι ...ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΣΤΗΝ
ΠΟΡΤΑ ΜΟΥ |
| κι εγώ περιμένω |
| "τα λευκά περιστέρια"
|
| που φιλοξενούνται στο ποίημα
σου ΕΚΠΑΤΡΙΣΜΟΣ ΜΝΗΜΗΣ |
| "να
ρθουν αυτόκλητα, βολίδα στην αυλή μου" |
| για να ξεχάσω |
| ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΜΕΡΑ |
| "που οι αυτόκλητοι της
μοίρας μας διαχειριστές σχεδίαζαν το μέλλον" |
| να πνίξω τον |
| ΚΟΜΠΟ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ Μπεσλάν 2004
|
| να δω όπως |
| ΟΙ ΓΑΝΤΖΩΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΒΡΑΧΟ
|
| "σταυραετούς με τις
φτερούγες να κεντάνε όσα γλυκόλογα δε μάθαμε στο
σχολείο" |
| και να χαρώ σε |
| ΚΟΥΡΣΑΡΙΚΑ ΠΑΖΑΡΙΑ |
| "κάτι αερικά γεννήτορες
του σιωπηλού της χίμαιρας λουλουδιού". |
|
Αικατερίνη Ζωγράφου |
|
