Καθώς η Σιάτιστα είναι ανυπόμονη δεν περιμένει την έλευση του τακτικού ελληνικού στρατού για να ελευθερωθεί, αλλά μόνη της στις 12 του Οκτώβρη του 1912 υψώνει την ελληνική σημαία, διώχνει τις τουρκικές αρχές και λεύτερη υποδέχεται τα προσκοπικά σώματα των  Μακρή και Καραβίτη.
    Στις 19 του Οκτώβρη του 1912 στην εκκλησία του προφήτη Ηλία –η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου έχει καεί το 1910- γίνεται επίσημη δοξολογία για την απελευθέρωση  και η πόλη ευχαριστεί το θεό και τους προστάτες αγίους.    Οι τούρκοι όμως ξαναγυρίζουν , θα επιχειρήσουν  ανεπιτυχώς στις 4 Νοεμβρίου1912  την ανακατάληψη της πόλης.
 

Κι έτσι ο   συνταγματάρχης Ν. Κλαδάς σε έκθεσή του θα αναφέρει:
 

"Ο Ελληνικός στρατός εξησφάλισε και εμονιμοποίησε την ελευθερίαν της Σιατίστης, αλλά δεν την απηλευθέρωσεν υπό την καθαράν σημασίαν του στρατιωτικού όρου, καθ όσον η ενθουσιώδης αύτη πόλις απηλευθερώθη μόνη της."          

 

επιστροφή