Θα προσπαθήσουμε μια πρώτη προσέγγιση στην τοπική μας Ιστορία, που δεν έχει ακόμα γραφεί καταγράφοντας όσες πληροφορίες γνωρίζουμε για εκείνους  εκ των "πεσόντων κατά τους απελευθερωτικούς αγώνας" τα ονόματα των οποίων είναι αναγραμμένα στην μαρμάρινη στήλη του Ηρώου των πεσόντων της πατρίδας μας Σιάτιστας.
Είναι φανερό πως κάθε σελίδα θα παραμένει ανοιχτή για συμπλήρωση από τους επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου έτσι ώστε να γίνει πληρέστερη. 
Αρχίζουμε με τον Λεωνίδα Παπαπαύλου,Γυμνασιάρχη,  πρώτο στη στήλη του  Ηρώου.
Πηγές μας :
1.Το βιβλίο του Ιωάννου Αποστόλου  ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ
2.Η ομιλία της κ.Σουζάννας Παπαναούμ - Σιάπαντα ,  στις Σέρρες , όταν ο Σύλλογος Σιατιστέων Θεσσαλονίκης στεφάνωσε εκεί την προτομή του Λεωνίδα Παπαπαύλου.
3. Η φωτοτυπία της εφημερίδας της 2ας Αυγούστου 1913  L'ILUSTRATION   με τη φωτογραφία του νεκρού ήρωα, από το αρχείο του Λεωνίδα Γκουτζιαμάνη.
4.Το Λεύκωμα του Συλλόγου Σιατιστέων Θεσσαλονίκης ΣΙΑΤΙΣΤΕΩΝ ΜΝΗΜΗ

5. Το αρχείο του συνεργάτη μας κ. Γεωργίου Μ. Μπόντα
 
Η ομιλία της κ.Σουζάννας Παπαναούμ - Σιάπαντα

Κύριε Δήμαρχε, κυρίες και κύριοι
     Ο Λεωνίδας Παπαπαύλου γεννήθηκε στη Σιάτιστα το έτος 1866.  Γονείς του ο Παύλος και η Νυμφοδώρα Παυλίδη. Επειδή όμως ο πατέρας του έγινε ιερέας, κράτησαν το επίθετο Παπαπαύλου. Αδέλφια του η Ζωή, η Μαριγώ, η Ελένη και ο Αλέξανδρος, διδάκτορας της νομικής, γλωσσομαθής, πρόξενος στη Ραιδεστό και γενικός πρόξενος στη Ρόδο, όπου με την διπλωματική δράση του ετίμησε την Ελλάδα. 
       Οι γονείς τους στήριξαν την ανατροφή των παιδιών τους στο δρόμο της αρετής και τα δίδαξαν να αγαπούν τον Θεό και την Ελλάδα τόσο, που να είναι έτοιμα να θυσιάσουν τη ζωή τους για να τα υπερασπιστούν . 
      Ο Λεωνίδας Παπαπαύλου τα πρώτα γράμματα -δημοτικό και ημιγυμνάσιο- διδάχθηκε στην γενέτειρά του Σιάτιστα. Στη συνέχέια τελείωσε το ελληνικό γυμνάσιο στο Μοναστήρι. Με υποτροφία του κληροδοτήματος του Σιατιστέως καθηγητού της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Θεοδώρου Μανούση, σπούδασε στην Αθήνα Φιλολογία και συνέχισε σπουδές στα Παιδαγωγικά στη Λειψία. 
        Υπηρέτησε στο Μοναστήρι ως δάσκαλος, ως φιλόλογος στη Λάρνακα και για δύο χρόνια διηύθυνε το Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία της Κύπρου όπου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Επίσης για έξι χρόνια υπηρέτησε ως γυμνασιάρχης στην πόλη των Σερρών . 
     Ως εκπαιδευτικός φρόντισε να μεταλαμπαδεύσει τα ιδανικά-θρησκεία και πατρίδα-στη νεολαία. Ως άνθρωπος αγωνίστηκε με το παραπάνω για τους γονείς και τ' αδέλφια του, ώστε να μην τους λείψει τίποτα. Για τον εαυτό του, φρόντισε να φτάσει στο ανώτατο επίπεδο μορφώσεως. 'Όμως διακρίθηκε ιδιαίτερα και ως φλογερός πατριώτης. Στο Μοναστήρι ήταν η ψυχή της άμυνας και οργάνωσης εναντίον των βουλγάρων. Κατά τον Μακεδονικό Αγώνα με τις βαρυσήμαντες διαλέξεις του, με τη διδασκαλία του, με τα συχνά ταξίδια του σε κωμοπόλεις και χωριά της Μακεδονίας, με την επιβλητική φυσιoγνωμία του, ενθουσίαζε τα πλήθη και ενέπνεε πατριωτισμό. 

        Μα και στις Σέρρες συνέχισε την εθνική του  δράση, αν και γνώριζε καλά τον κίνδυνο που διέτρεχε από τους βουλγάρους. Σκοπό της ζωής του είχε κάνει την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τον ξενικό ζυγό. Πολλές φορές κατέβηκε στην Αθήνα επικεφαλής αντιπροσωπείας και παρουσιάστηκε στον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο. Του εξέθεσε τους κινδύνους που διέτρεχε η Μακεδονία από τους βουλγάρους, οι οποίοι ενοχλήθηκαν πολύ από τις δραστηριότητές του και του έστησαν ενέδρα. 
         Τον κατακρεούργησαν στο Λιβούνοβο με άλλους προκρίτους το 1913. 'Ήταν τότε μόνο 47 ετών και άγαμος. 
         Η Κύπρος τον τίμησε αναρτώντας την φωτογραφία τoυ στην αίθουσα του Παγκυπρίου Γυμνασίου Λευκωσίας.

Ο δήμος των Σερρών αναγνώρισε το έργο του αναρτώντας την φωτογραφία του στην αίθουσα του Γυμνασίου Αρρένων , δίνοντας το όνομά του σε μεγάλη οδό της πόλης και στήνοντας την προτομή του σε περίοπτη θέση . (Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ εδώ).

      Η γενέτειρά του τον τίμησε γράφοντας το όνομά του πρώτο στη στήλη των ενδόξων νεκρών στο Ηρώο των πεσόντων . 
Η προτομή του Λεωνίδα Παπαπαύλου στις Σέρρες
«Προσωπικότητες σαν τον Λεωνίδα Παπαπαύλου, που ξεπέρασαν το κοινό μέτρο προσφέροντας στους ανθρώπους λαμπρά υποδείγματα αληθινής αρετής και σωστής προσπάθειας για το καλό όλων , δε θα πάψουν ποτέ να στέκονται στα πανύψηλα βάθρα τους» . 
Τελειώνοντας, θυμίζω μια ρήση του Θουκυδίδη: « Αθλα γάρ οις κείται αρετής μέγιστα, τοίσδε και άνδρες άριστοι πολιτεύουσι», που σημαίνει: 'Όπου είναι θεσμοθετημένα πολύ μεγάλα βραβεία για την ανδρεία, εκεί ζουν  ως πολίτες άριστοι άνδρες. 
Ο Λεωνίδας Παπαπαύλου ήταν ένας απ' αυτούς.
 




Κάντε κλικ στις πιο πάνω φωτογραφίες για επι πλέον πληροφορίες.