Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου πήγαιναν όπως και σήμερα   το κόκκινο αυγό στους τάφους των προσφιλών νεκρών.
Στους κήπους των σπιτιών έσφαζαν τα αρνιά  κάτω από το δέντρο κι άρχιζε η ετοιμασία των φαγητών στο μαγειρειό της αυλής. Κάθε μέρος του αρνιού μαγειρεύονταν διαφορετικά και οι νοικοκυρές έβαζαν όλη την τέχνη τους,  για να ευχαριστήσουν τους δικούς τους.
   Για το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου , μετά την Ανάσταση συνήθιζαν το «ξινό», να πως το περιγράφουν στην κ. Ζωή Στέφου οι συμπατριώτες μας  Βασιλική Βζούκα, Χριστόφορος Στέφος και Ευφημία  Παπαχαρίση  :
«Αντί για τη γνωστή μας μαγειρίτσα  έφτιαχναν παλιότερα παρόμοιο φαγητό χωρίς έντερα και ρύζι, προσθέτοντας κομματάκια συκωτιού, πνευμονιών, τα παχάδια του ζώου, σάλτσα, λίγο κρεμμυδάκι και δυόσμο. Κάποιοι το έτρωγαν προσθέτοντας ξύδι κι όχι λεμόνι.»
   Για την Κυριακή του Πάσχα τοίμαζαν τον καπαμά και το ρυζόγαλο υποχρεωτικά. Συνήθιζαν , όποιοι μπορούσαν, και το κοκορέτσι.'Ενα  ολόκληρο αρνί δεν μπορούσαν να αγοράσουν όλες οι οικογένειες και σε πολλά σπίτια το επίσημο πασχαλινό γεύμα περιλάμβανε πατσά μάλλον παρά κοκορέτσι.
Στο προαύλιο της Εκκλησιάς  γίνονταν ετοιμασίες . Στήναν εξέδρα   για την τελετή της Ανάστασης. Ο ναός μέσα στολίζονταν με  άσπρες και  κόκκινες κορδέλες. Τα άμφια των ιερέων χρυσά, λευκά, κόκκινα.   Στις  12 ακριβώς  με το Χριστός Ανέστη και τις αναστάσιμες καμπάνες, τσουγκρίζουμε τα αυγά και ανταλλάσσουμε  ευχές.
Παλιότερα τα παιδιά, για να είναι νικητές στο τσούγκρισμα των αυγών,  από καιρό σκέφτονταν διάφορα «τεχνάσματα». Άλλοτε  έβαφαν κόκκινα ξύλινα αυγά ή από πέτρα σε σχήμα αυγού ή έβαζαν το αυγό για μέρες σε πυκνό διάλειμμα αλατόνερου, για να σκληρύνει η φλούδα του. Σε θέση υπεροχής ήταν αυτοί που είχαν εξασφαλίσει αυγό φραγκόκοτας, που είναι μυτερό και πολύ γερό. Μερικοί κουβαλούσαν και... αλατάκι, για να ρίξουν στο αυγό που θα ’τρωγαν καθώς το προτιμούσαν νοστιμότερο.   

Στη Γεράνεια αναβιώνει κάθε χρόνο το «Κάψιμο του Ιούδα». Από νωρίς το απόγευμα στήνεται σε κρεμάλα αχυρένιο ομοίωμα του Ιούδα και την ώρα που ψάλλεται από τον Ιερέα το Χριστός Ανέστη τα παιδιά με τη  φλόγα από τις αναστάσιμες λαμπάδες τον καίνε, καίγοντας συμβολικά  το κακό και τιμωρώντας τον προδότη αποδοκιμάζουν την προδοσία.

  Όταν η οικογένεια γυρίσει στο σπίτι, με το σύνολο των αναμμένων  αναστάσιμων κεριών  ο αρχηγός της κάνει το σημείο του σταυρού στο υπέρθυρο της εισόδου .... Οι καπνισμένες πόρτες είναι συχνό φαινόμενο και σήμερα στην πόλη μας. Παλιότερα σταυρώναν  και την κάθε γωνιά του σπιτιού  λέγοντας έξω ψύλλοι και κοριοί, γεγονός που υποδηλώνει το μέγεθος του προβληματος...