Τραγούδια που τραγουδιούνται στη Σιάτιστα τις Αποκριές
( Τα τραγούδια αυτά είναι από το βιβλίo του Δημητρίου Παπαναούμ  ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ )

Όλις τις σαρακουστές

Όλις τις  κι΄άιντε μάτια μου
όλις τις σαρακουστές.
Κι μια μέρα του Βαϊού,
πότι νάρθ΄, η Πασκαλιά
μι τα κόκκινα τ' αυγά.
Τρων  τσιτσί, τρων μαμά,
τρων κι μια βγουκούλικα
μι του Νάσιου τ΄ Πούλικα.

Νικολιός

Σι κείνου πέρα του βουνό, μπρε Νικουλιό,
εμ σι κειν' πέρα τη ράχη,
γεια σου Νικουλιό λιβέντη.
Ικεί ειν'  μια κρυόβρυση, μπρε Νικουλιό,
εμ κρύα παταγουμένη
μια χαρά ειν' η καημένη.
Ικεί έσκυψα να πιω νιρό, μπρε Νικουλιό,
εμ να πιω κι να γιμίσου
την καρδούλα μ' να δρουσίσου.
Μου πέσιν του φισάκι μου, μπρε Νικουλιό,
εμ του χρυσουκεντημένου
μια χαρά ήταν του καημένου.
Κ' ειν' τρεις κουπέλις όμουρφις, μπρε Νικουλιό,
εμ τρία όμουρφα κουράσια
κόκκινα  σαν τα κιράσια.
Η μια  κιντάει τουν αϊτό, μπρε Νικουλιό,
εμ κι η άλλη τουν πετρίτη
μια Παρασκευή και Τρίτη.
Κι η τρίτη η μικρότιρη, μπρε Νικουλιό,
εμ κιντάει τουν Αϊγιώργη
γειά σου Νικουλιό λιβέντη.

Πέρα στουν πέρα μαχαλά

Πέρα στουν πέρα μαχαλά
μαζεύουνταν, μπίρου μ', πουλλά πιδιά,
χόρευαν παλληκαράκια
σα χρυσά πιριστεράκια.
Κόρη ξανθή αγνάντιυιν.
Κανένας, μπίρου μ', δεν την άριζιν,
μόνον ένας την αρέσει
που φορεί στραβά του φέσι.
Αυτός λαλάει του ιβγιλί
κι αυτή τηριέτι, μπίρου μ', στου γυαλί,
γράφιτι σαν την ακόλλα,
σώσι κόρη μ' κι έλα τώρα.