Η Aποκριά στη Σιάτιστα έχει την ιδιαιτερότητά της· της λείπει το καρναβάλι και το ξεφάντωμα, άλλα έχει   από  τη μια μεριά την υφέρπουσα  ελευθεροστομία και  από την άλλη την   έντονη  παρουσία του χριστιανικού ηθικού κώδικα   με  τη μετάνοια, τη συγγνώμη, τη νηστεία. Κι όλα αυτά  περασμένα μέσα  από  το φίλτρο του παιχνιδιού, της χαράς της ζωής.
Πριν μερικά χρόνια σε κάποιο ντοκιμαντέρ βορειοελλαδίτες με καταγωγή Μικρασιάτικη μίλησαν για ένα έθιμο που έφεραν  μαζί τους από τις χαμένες πατρίδες, μίλησαν για το χάσκα.

Αλλά  και οι Σιατιστινοί   έκαναν   το χάσκα πολύ πριν από το 1922...

Θυμήθηκα,  με την ευκαιρία, μια από τις διηγήσεις του πατέρα μου και υποκύπτω στον πειρασμό να την καταθέσω.
Στα Τρία Πηγάδια, την πλατεία της Χώρας,  το βράδυ της Μεγάλης Αποκριάς  ο γνωστός τύπος της παλιάς Σιάτιστας Κώτσιος Μπαλαμπάνης μάζευε τα παιδιά και έκανε το χάσκα. Είμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα, το πολύ αρχές του 20ού, ο πατέρας μου είχε γεννηθεί το 1895. Ήταν  γιος του δάσκαλου Ζήση Ζωγράφου.  Θέλησε, λοιπόν,  σαν παιδί κι αυτός,  μια Αποκριά να συμμετάσχει στην πανδαισία του αιωρούμενου χαλβά, όταν ακούστηκε η βροντερή φωνή του...ταξικού Μπαλαμπάνη:  Φεύγα  δασκαλόπκο, είνι μυξουμένους ου χαλβάς!
Κι έφυγε παραπονεμένος.
Για τα έθιμα της Σιάτιστας, την καταγραφή των συμπεριφορών των κατοίκων αλλά και ένα σχολιασμό όλων αυτών διαβάστε τα κείμενα του μικρού αφιερώματός  μας και περιμένουμε περιγραφές για τα τριοημερήτικα και ό, τι άλλο θυμάστε για την Αποκριά , πριν ....τα ξεχάσουμε.

Για το siatistanews.gr
Ρηνούλα Ζωγράφου